|
سالخوردگی جمعیت و افزایش هزینه‌های بازنشستگی عمومی
|
| محمدجواد محمودی*، جواد شجاعی |
| وزارت علوم تحقیقات و فناوری |
|
|
چکیده: (191 مشاهده) |
از سال 1950، میانه سنی جمعیت در کشورهای توسعه یافته - آمریکای شمالی، ژاپن، اروپا، و استرالیا / نیوزلند - از 29 سال به 37 سال افزایش یافته است و انتظار می‌رود که این سن در سال 2050 به 45 سال برسد. با این‌حال، باروری و مرگ و میر در این مناطق کاهش می‌یابد و به طور اجتناب ناپذیری منجر به سالخوردگی سریع خواهد شد. سالخوردگی جمعیت نگرانی‌هایی را در مورد پایداری سیستم‌های بازنشستگی عمومی ایجاد کرده است. با این‌حال، هزینه‌های مستمری‌های عمومی پرداختی که به طور گسترده اجرا می‌شوند و متکی به انتقال از نسل‌های جوان‌تر به مسن‌تر هستند، به طور فزاینده‌ای بر دوش مشارکت‌کنندگان(صندوق‌های بازنشستگی) سنگین‌تر می‌شوند و در نهایت با افزایش «نرخ وابستگی» سالمندان به سطوح بالا، ناپایدار می‌شوند. نیاز به شناسایی و اجرای اصلاحات سیستم‌های بازنشستگی عمومی تحت این شرایط در حال تغییر جمعیتی، چالشی فوری برای سیاست عمومی است. بخش اول این مطالعه به بررسی تغییرات بین کشوری در سطوح فعلی وابستگی سالمندی و هزینه‌ها و مزایای مستمری عمومی می‌پردازد. بخش دوم پیش‌بینی‌هایی را تا سال 2050 در روندهای جمعیتی و هزینه‌های بازنشستگی در صورت عدم تغییر در مزایای بازنشستگی یا مشارکت نیروی کار ارائه می‌کند. این پیش‌بینی‌ها مبنایی را برای ارزیابی تأثیر بالقوه گزینه‌های سیاستی با هدف بهبود پایداری سیستم‌های تأمین اجتماعی فراهم می‌کنند. هدف اصلی این مطالعه نشان دادن ناپایداری روندهای فعلی و محاسبه حساسیت به گزینه‌های سیاستی است. اگرچه پاسخ‌های مرسوم به این موضوع مهم داده می‌شود، اما توجه ویژه‌ای به گزینه‌های جمعیت‌شناختی تشویق باروری بالاتر و اجازه مهاجرت بیشتر شده است. این تجزیه و تحلیل بر مبنای داده‌های هفت کشور بزرگ OECD (کانادا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن، بریتانیا، و ایالات متحده) انجام شده است.
گزینه‌های سیاستی: دولت‌های کشورهای صنعتی بزرگ با حمایت قوی صندوق بین‌المللی پول،OECD و بانک جهانی به فوریت اصلاحات در سیستم بازنشستگی را بررسی می‌کنند. اجتناب از اقدام، دیگر یک گزینه عملی نیست، زیرا منجر به انباشت بی سابقه و مضر بدهی می‌شود. در گذشته، افزایش هزینه مزایای بازنشستگی عمومی، اغلب با افزایش نرخ مالیات بازنشستگی عمومی پوشش داده می‌شد. این رویکرد افزایش درآمد، در بسیاری از کشورها ناپایدار شده است. طیف وسیعی از گزینه‌های سیاستی برای کاهش یا پایان دادن به رشد مخارج بازنشستگی عمومی در دسترس است. این گزینه‌ها را می‌توان به چهار گروه که مربوط به چهار عامل تعیین کننده مخارج بازنشستگی عمومی است، تقسیم کرد: 1) مقابله با سالخوردگی جمعیت، از آنجایی که سالخوردگی جمعیت عامل اصلی بدتر شدن تراز مالی سیستم‌های بازنشستگی عمومی در آینده است، طبیعی است که راه‌های مقابله با سالخوردگی را به عنوان یک راه حل مطلوب در نظر بگیریم. دو گزینه جمعیت شناختی برای مقابله با این پدیده در دسترس است: الف) تشویق باروری بالاتر و ب) اجازه مهاجرت بیشتر. 2) افزایش مشارکت نیروی کار 3) افزایش سن در زمان بازنشستگی و 4) کاهش مزایای بازنشستگی عمومی.
نتیجه‌گیری: این مطالعه تأییدی است بر یافته‌های تحقیقات قبلی مبنی بر اینکه ساختار سیستم‌های بازنشستگی عمومی فعلی در بزرگترین کشورهای OECD در درازمدت ناپایدار هستند. بدون اصلاحات اساسی، سالخوردگی سریع جمعیت، منجر به افزایش زیادی در هزینه‌های بازنشستگی در چند دهه آینده خواهد شد. کاهش در ارایه مزایای سخاوتمندانه بازنشستگی عمومی، در آینده اجتناب ناپذیر به نظر می‌رسد. حفظ استانداردهای نسبی زندگی برای بازنشستگان آینده، مستلزم یافتن منابع درآمد دیگری است. گزینه‌های جمعیتی، معمولاً در بحث اصلاحات در سیستم‌های بازنشستگی نادیده گرفته می‌شوند. بسیاری از دولت‌ها، تمایلی به حمایت از سیاست‌های موافق افزایش جمعیتی ندارند. علاوه براین، آن‌ها ممکن است امیدوار باشند که باروری به زودی دوباره بدون مداخله افزایش یابد. با این‌حال، به نظر می‌رسد که نگرانی‌های فزاینده در مورد پیامدهای سالخوردگی جمعیت، علاقه بیشتری به تلاش‌ها برای تشویق باروری بالاتر به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم برانگیزد. گزینه مهاجرت، اغلب به دلایل اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی مشکل ساز در نظر گرفته می‌شود. علی‌رغم این نگرانی‌ها، گزینه‌های جمعیتی می‌توانند کمک قابل توجهی به هدف ایجاد تعادل مالی در سیستم‌های بازنشستگی عمومی به عنوان بخشی از بسته جامع اصلاحات، داشته باشند. بنابراین به نظر می‌رسد، توجه بیشتر به گزینه‌های جمعیتی و بررسی بیشتر مقرون به صرفه بودن آن‌ها در مقایسه با اقدامات رایج‌تر، مطلوب به نظر می‌رسد. اکثر دولت‌های کشورهای OECD از چالش‌های ناشی از سالخوردگی جمعیت آگاه هستند و برخی اصلاحات با هدف بازگرداندن تعادل مالی به سیستم‌های بازنشستگی آن‌ها قبلاً اتخاذ شده و تغییرات بیشتری در نظر گرفته شده است. اصلاحات در حال انجام، گامی در جهت درست است، اما به هیچ وجه کافی نیست.
|
|
| واژه‌های کلیدی: مزایای بازنشستگی، تشویق باروری، بازنشستگی و مهاجرت. |
|
|
متن کامل [PDF 386 kb]
(45 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1401/9/19 | پذیرش: 1401/9/10 | انتشار: 1401/9/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
